carita sore iki

Jebul Kleru

Iki caritane bocah Banjarnegara karo bocah Purbalingga kang lagi manggon ana ing Jogja saperlu ngangsu kawruh ana ing Universitas Negeri Yogyakarta. Sore-sore sakbubare mata kuliah tata ukara, kancaku bocah Banjarnegara ngajek menyang toko “Outlet Biru”. Sejane ya wus cetha ameh golek sepatu. Amarga ora mangerteni ana ing ngendi toko kuwi mau, aku lan kancaku manut karo dalan kang ditudhuhake ana ing google maps. Sore kuwi pancen macet banget. Sakwuse kurang luwihe 45 menit perjalanan, maps aweh tanda dene posisiku lan kancaku wus tekan ana ing alamat kang dentuju. Kancaku banjur ngandhegake motore. Aku lan kancaku thingak-thinguk bingung nggoleki tulisan “Outlet Biru”. Amarga wus radha suwe ananging urung nemu tulisan outlet biru, dadi aku lan kancaku takon marang bakul woh-wohan.

Aku                 : “Ndherek langkung Ibu, nyuwun pangapunten kula badhe nyuwun pirsa, toko sepatu outlet biru wonten pundi inggih?”

Ibu                   : “nang kene ora ana toko outlet biru mbak.”

Kancaku          : “Ananging wonten maps menika….”

Ibu                   : “Iya, nang maps pancen ngono kuwi, ananging kuwi kleru mbak. Nang kene ora ana outlet biru. Dudu gur mbak e kang nggoleki outlet biru nang kene, nanging wus atusan luwih kang nggoleki outlet biru nang kene.”

Kancaku          : “Ooh… inggih maturnuwun, Bu.”